Transformation and Analysis of (Constraint) Logic Programs.
Sandro Etalle

Het proefschrift is als volgt opgebouwd. Hoofdstuk 1 bevat een korte 
introductie op het gebied van logisch programmeren en programma transformaties.
In Hoofdstuk 2 wordt de semantiek van normale logische programma's behandeld. 
Dit hoofdstuk dient als introductie voor de daaropvolgende drie hoofdstukken. 
Daarnaast bevat het hoofdstuk een nieuw resultaat waarin programma equivalentie
met betrekking tot de Kunen semantiek wordt gekarakteriseert. In Hoofdstuk 3 
beginnen we met de studie van eigenschappen van Unfold/Fold transformatie 
systemen. In dit hoofdstuk bewijzen we dat de Unfold/Fold methode van Tamaki en
Sato, toegepast op een terminerend programma, resulteert in een programma dat 
zelf ook terminerend is. In Hoofdstuk 4 introduceren we de vervangingsoperatie,
en onderzoeken enkele nieuwe toepassingscondities, in de context van normale 
logische programma's. De resultaten uit dit hoofdstuk worden in het daarop-
volgende hoofdstuk gebruikt om nieuwe toepassingscondities voor de Fold 
operatie te vinden, die de correctheid van deze operatie met betrekking tot de 
Fitting semantiek garanderen. In Hoofdstuk 5 defini¨eren we een transformatie-
systeem voor zogenaamde `Modular Constraint Logic Programs'; logische 
programma's met een modulaire opbouw, waarin programmaregels randvoorwaarden 
kunnen bevatten. Daarnaast geven we een aantal toepassingscondities die er voor
zorgen dat het systeem compositioneel is; we bewijzen dat onder deze condities 
de getransformeerde module dezelfde antwoordformules heeft als het orgineel, 
ook wanneer deze modules met andere modules samengevoegd worden. In Hoofdstuk
6 gaan we dieper in op de problemen die spelen bij het transformeren van 
`Modular Constraint Logic Programs', met name bij de vervangingsoperatie. In 
dit hoofdstuk defini¨eren we nieuwe toepassingscondities, onder welke tijdens 
de transformatie bepaalde observeerbare eigenschappen behouden blijven, ook 
onder compositie van modules. Er dient opgemerkt te worden dat, binnen onze 
aanpak, de toepassingscondities niet gebonden zijn aan specifieke observeerbare
eigenschappen. Het is vaak mogelijk deze condities zodanig aan te passen, dat 
ze voldoen voor de observeerbare eigenschappen waar we het meest in zijn 
geinteresseerd. In Hoofdstuk 7 laten we programma transformaties voor wat ze 
zijn, en houden we ons bezig met programma analyse. Het is algemeen bekend dat 
unificatie het hart is van de resolutie methode die in PROLOG gebruikt wordt, 
en dat de efficientie waarmee dit gebeurt een grote invloed heeft op de 
prestaties van de interpreter. In dit hoofdstuk presenteren we eenvoudige 
condities onder welke het mogelijk is unificatie te vervangen door `iterated 
matching', een procedure die een stuk effici¨enter is te implementeren dan 
unificatie. We gebruiken deze condities vervolgens om aan te tonen dat 
`iterated matching' volstaat bij een aantal veelgebruikte PROLOG programma's. 
Met deze kennis is het mogelijk de executie van deze programma's te versnellen.