Logics of Communication and Knowledge Floor Sietsma Samenvatting: Het doel van dit proefschrift is het geven van een logische representatie van de kennisdynamica die plaatsvindt tijdens communicatie. Ik presenteer een aantal verschillende logische systemen voor verschillende scenario~s, variërend van een email conversatie waarin alle verzonden informatie als waar wordt beschouwd, tot een spelletje blufpoker waarbij liegen van de spelers verwacht wordt. In Hoofdstuk 3 presenteer ik een systeem voor het modelleren van de kennis van agenten die berichten uitwisselen, waarbij ik gebruik maak van Dynamische Epistemische Logica. Dit systeem gebruikt Kripke modellen om de kennis van de agenten in een statische situatie te representeren, en actiemodellen om deze Kripke modellen bij te werken als de situatie verandert. Omdat ik aanneem dat de modellen eindig zijn, en omdat alle berichten expliciet worden gerepresenteerd in het model, zijn de berichten die de agenten mogelijk achten gelimiteerd tot een eindige verzameling. Dit systeem is nuttig in situaties waarin sprake is van een aantal rondes waarin telkens een eindige verzameling nieuwe berichten voor de agenten beschikbaar wordt. Deze berichten kunnen gradueel worden toegevoegd aan het model. Het systeem dat gepresenteerd wordt in Hoofdstuk 4 heeft een meer algemeen karakter. Het modelleert een situatie waarin agenten communiceren over een specifiek netwerk, in overeenstemming met een bepaald protocol. Dit systeem is erg flexibel omdat de aard van de communicatieve gebeurtenissen en de observerende vermogens van de agenten kunnen worden aangepast aan de situatie. Het combineert eigenschappen van Dynamische Epistemische Logica met het perspectief van Geïnterpreteerde Systemen. In Hoofdstuk 5 en 6 concentreer ik me op email communicatie. Ik bestudeer eerst het ontstaan van gezamenlijke kennis in een groep agenten die communiceren via email. In tegenstelling tot de aanpak van Hoofdstuk 3 worden in dit model alle mogelijke emails gerepresenteerd in het model, wat dan ook van oneindige grootte is. Ik bewijs een aantal eigenschappen van de eindige toestanden binnen dit model, en ik laat zien dat gezamenlijke kennis van een email met BCC ontvangers erg zeldzaam is. Buiten gezamenlijke kennis beschouw ik twee nieuwe vormen van kennis: potentiële en definitieve kennis. Deze twee vormen van kennis maken een onderscheid tussen de aanname dat iedere agent iedere email die hij ontvangt onmiddellijk leest, en de aanname dat iedere agent alleen de emails heeft gelezen die hij heeft beantwoord of doorgestuurd. Ik presenteer ook een manier om de waarheid van een formule in mijn model te controleren, ondanks het feit dat het model oneindig groot is. Hoofdstuk 7 is een studie van de eigenschappen van actiemodellen, die gebruikt worden om communicatieve gebeurtenissen te modelleren. Ik definieer een notie van actie emulatie die aangeeft wanneer twee canonieke actiemodellen equivalent zijn. Omdat ieder actiemodel een equivalent canoniek actiemodel heeft dat ook berekend kan worden, geeft dit een algemene methode om te beslissen of twee actiemodellen equivalent zijn. In Hoofdstuk 8 verschuift mijn aandacht van kennis naar geloof. Ik gebruik dezelfde Kripke modellen als voor kennis, alleen zonder de aanname dat alle relaties equivalentierelaties zijn. Ik stel een nieuwe eis voor, namelijk dat de relaties verbonden zijn. Ik geef ook een aantal manieren om deze modellen bij te werken die deze eis respecteren, en communicatieve gebeurtenissen kunnen representeren. Als laatste geeft Hoofdstuk 9 verschillende perspectieven op het concept van liegen. Ik geef onder andere een complete logica van manipulatieve communicaties, die gebruikt kan worden om de effecten van liegen in een groep agenten te representeren. Ik analyseer ook een spelletje blufpoker en ik implementeer dit scenario in de modelbevrager DEMO. Ik laat zien dat in een spel waarin het normaal is om te liegen, een leugen niet langer een leugen is: omdat de agenten die de leugen horen hem niet geloven, wordt er geen onwaar geloof gecreëerd.